In ons museum zijn de vrouwen in de meerderheid. Daarom vonden wij het interessant om onze mannen een aantal vragen voor te leggen over vrouwenrechten, emancipatie zowel van de vrouw als van de man en hoe het werken in het museum hun kijk wel of niet veranderd heeft. We interviewden onze penningmeester John en Tony, onze strategisch vormgever.

1. Je zet je in voor het Museum van de Vrouw, waar het merendeel van de mensen vrouw is. Hoe kijk jij als man aan tegen vrouwenrechten en gelijkheid?

Tony: Op de een of andere manier denk ik dat het heel typerend is voor mijn generatie (millenials) als ik zeg dat het idee van gelijkheid en vrouwenrechten eigenlijk heel normaal is. We zijn als generatie opgegroeid met sterke, veelal werkende vrouwen in onze levens die alles deden en konden. We vinden dat normaal maar we realiseren ons ook dat dit op veel vlakken nog steeds niet zo vanzelfsprekend is en was. Ik denk dat we daar nog veel stappen moeten zetten en ik ben dan ook blij dat het besef er langzaam is en dat de jongere generaties zich op maatschappelijk en politiek niveau steeds harder maken voor deze belangrijke kwesties.

2. Wat betekent emancipatie voor jou (hoe belangrijk is het voor je, wat voor rol speelt het in je leven)?

John: Emancipatie, te lezen als gelijkgerechtigdheid, is belangrijk voor ieder mens. Iedereen dient op een gelijkwaardige/respectvolle manier te worden bejegend. Iedereen levert immers een bijdrage. Dit probeer ik zelf actief uit te dragen door niet tegen iemand op of op iemand neer te kijken. Vaak gebeurt dat wel.

John Laumen, penningmeester bij het Museum van de Vrouw
Fotograaf: Ingeborg Govaart

3. Wat vind je van het Internationale Vrouwendag thema van dit jaar?

John: Solidariteit speelt een en belangrijke rol om emancipatie te realiseren. Indien men onderling niet solidair is zal emancipatie zich ook niet kunnen ontwikkelen. Dit geldt met name ook voor iedereen in een afhankelijke positie.

4. Zijn er nog taboes of stereotypen rondom emancipatie en gelijkheid volgens jou en wat zou je hier graag anders aan zien?

Tony: Er zijn volgens mij nog voldoende taboes en stereotypen die volledige emancipatie en gelijkheid in de weg staan. We denken allemaal wel dat we in deze maatschappij heel progressief bezig zijn in vergelijking met onze voorouders in de jaren 40, maar is dat ook echt zo?
Op gebied van taboes lijkt me grensoverschrijdend gedrag een actueel onderwerp dat enkele taboes en stereotypes nogal pijnlijk blootlegt. Victim blaming- en shaming en ongelijkheid op de werkvloer bijvoorbeeld. Enkele onderwerpen die nog stevig aandacht nodig hebben. Je zou je als vrouw geen zorgen moeten hoeven te maken over wat je zwangerschap voor een impact heeft op je baan, die je in de basis al minder salaris oplevert dan je mannelijke collega’s. Gelijkheid op hele alledaagse humane zaken zoals vertrouwen, omgangsnormen en persoonlijke autonomie zou ik graag anders willen zien.

Tony Eijkenboom (links), strategisch vormgever bij het Museum van de Vrouw
Fotograaf: Gerda Haanschoten

5. Vind jij dat mannen ook moeten emanciperen?

Tony: Emanciperen staat voor mij gelijk aan streven naar verbetering. Ik denk dat dit voor mannen niet veel anders is. Man, vrouw, non-binair, gender-fluid of hoe je jezelf ook identificeert, dat is iets waar iedereen naar zou moeten streven. Alleen is dit denk ik voor mannen op het moment fundamenteel en sociologisch van heel andere aard dan voor vrouwen. Vanuit de basis hebben wij het op veel vlakken iets makkelijker in zaken die wij allemaal heel vanzelfsprekend vinden, waar dit voor vrouwen niet zo is. Dus ja, mannen moeten gaandeweg ook emanciperen om bepaalde stigma’s de wereld uit te helpen om zo een gezondere omgeving te creëren voor zichzelf en de generaties na hen. Maar laten we de focus even leggen én houden op de hele essentiële zaken omtrent emancipatie en gelijkheid voor vrouwen. Die zijn lang genoeg onderbelicht gebleven en moeten ook ondersteund worden door mannen.

6. Hoe denk jij dat mannen kunnen bijdragen aan een oplossing en zou je hier zelf aan willen bijdragen?

John: Hier wordt, min of meer, verondersteld dat mannen de oplossing bieden. Mijn stelling is dat ieder mens een bijdrage levert / moet leveren. Daarom kunnen onderwerpen als emancipatie alleen gezamenlijk worden opgelost. Afhankelijkheid helpt daar niet bij. Wie wil – aan een betere samenleving – geen bijdrage leveren?

7. Heeft je werk voor het Museum van de Vrouw ervoor gezorgd dat je kijk op vrouwenrechten, feminisme en emancipatie is veranderd en op wat voor manier?

John: In de oorspronkelijke vraag zit besloten dat er sprake dient te zijn van een andere kijk op zaken als vrouwenrechten, feminisme en emancipatie. Persoonlijk is mijn kijk niet veranderd, omdat mijn uitgangspunt is dat iedereen gelijk is en door mij op dezelfde manier behandeld wordt. Het museum als instituut kan wel een rol spelen in het versterken van de bewustwording inzake dit soort onderwerpen.

Tony: Ik ben vrij jong bij het museum binnengekomen (als puber) en ik denk dat dit zeker een bepaald besef heeft gekweekt in een periode dat je sterk aan het ontwikkelen bent als mens. Ik heb door de verhalen en geschiedenis die ik heb meegekregen in het museum voornamelijk nog meer respect gekregen voor de vrouwen in mijn leven die in tijdsperiodes zijn opgegroeid waar het vaak heel normaal was dat de man “de baas” was in een relatie en dat je je als vrouw binnen de sociale normen altijd moest aanpassen aan de door mannen bepaalde “regels”.

En ik realiseer me dat het überhaupt belachelijk is dat mannen bepalen voor vrouwen wat kan en wat niet. Maar het zijn ook dingen die op langere termijn effect hebben zoals bijvoorbeeld stoppen met het in standhouden van bepaalde achterhaalde stereotypes en associaties omtrent vrouwen in mijn werk als vormgever en als persoon.